Over mij
Draagdoekconsulente
Marijke Lodder
Ik ben Marijke, sinds 2003 samen met Richard. We wonen op het prachtige Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland in het altijd gezellige Burgh-Haamstede. 17 April 2013 werd ons zonnetje in huis geboren, genaamd Nathan. Uitgegroeid naar een heerlijke ondeugende boef. Inmiddels is er ook een broertje bijgekomen, Bryan. Bryan heeft een lastige start gehad en wil niets liever dan bij mama zijn. Bryan was een echte huilbaby, krijste de eerste 2 weken meer dan 8 uur per dag. Wat was het fijn, dat ik al van dragen wist. Want ondanks dat het niet direct duidelijk was, wat hij mankeerde, hij was ieder geval dicht bij mij.
Naast moeder en vrouw van zijn, ben ik mijn vrije tijd graag in de frisse buitenlucht. Ik ben vaak te vinden in de bossen in de omgeving van Burgh-Haamstede, dit kan hardlopend zijn, wandelend, of fietsend met of zonder Nathan. Naast het dragen van mijn zoontje, houd ik er ook wel van om zelf gedragen te worden, door een paard. Paarden zijn mijn grote passie.
Paarden zijn hele gevoelige dieren, zij spiegelen ons (non-verbale) gedrag. Een paard zal nooit “zomaar” iets negatiefs doen. Zijn negatieve gedrag heeft altijd een oorzaak, of wij communiceren niet duidelijk, zitten niet lekker in ons vel of zijn te vol van emoties. Het samenwerken met een dier van 600 kilo blijft iets fascinerend. Hij is sterker, groter, zwaarder, maar toch respecteert hij mij als zijn leider.
Hoe ben ik met dragen in aanraking gekomen?
Nathan was nog geen 2 weken oud en kreeg een vreselijke spruwinfectie, waar de huisarts nog niets voor wilde geven, omdat hij eigenlijk nog te klein was. Echter slapen deed hij bij niet meer, behalve op mijn buik. Ik kwam helemaal niet meer tot rust, een kindje continue op mijn buik, sliep niet en kwam ik niet meer aan het huishouden toe. Een rommelig huis is een rommelig hoofd, welk ook nog vol zitten met hormonen.
Op naar de huisarts, de toenmalige huisarts stuurde mij weg. De spruw zou hij wel overheen groeien, het slapen moest ik maar bespreken met de het CJG en ik had misschien wel een postnatale depressie. Ik moest maar goed op mijzelf letten en als ik mij niet beter voelde langskomen voor medicijnen. Pardon!? Mijn zoontje voelt zich duidelijk niet goed, dan werkt natuurlijk door op mij. Als Nathan zich goed voelt, dan voel ik mij ook goed.
Dus op naar het CJG, daar werd ik heel fijn opgevangen door een verpleegster. Zij bood mij aan om mee te gaan naar huis, om te kijken hoe het er thuis aan toe gaat. Na kort gesprek thuis gaf zij aan, dat wellicht een draagdoek heel fijn is. Dan heb ik mijn handen vrij en was Nathan toch lekker bij mij. Die middag een rekbare doek geleend bij een vriendin en met youtube en een pop gaan oefenen. Vrij snel voelde ik mij goed genoeg om Nathan er in te doen. Binnen 30 seconden een diepe zucht en meneer sliep 4 uur! Daarna had hij zo’n enorme honger! Yes! Wat was ik blij! Want eten deed hij ook niet veel.
Sindsdien ging de doek overal mee naar toe! Verjaardagen, braderiën, bbq’s, Nathan sliep heerlijk bij op mijn borst. Inmiddels had ik ook een geweven doek van Hoppediz aangeschaft. Ik had veel aanspraak en kreeg veel complimenten, hoe heerlijk tevreden Nathan bij mij zat. Toen bedacht ik mij, in de omgeving van Schiedam, zie ik nooit ouders met een kindje in een draagzak/ draagdoek. Hier wil ik meer mee doen!
Zo gezegd zo gedaan, ik ben mij gaan oriënteren en zo kwam ik bij Instituut voor Hechting terecht. Helaas worden de opleidingen aantal keer per jaar gegeven. Als er een datum beschikbaar is, dan zijn de opleidingen binnen 15 minuten vol. Maar het geluk was aan mijn zijde, op 2 februari 2015 was het eindelijk zo ver, op naar Enschede voor de opleiding. In januari 2016 heb ik de vervolgopleiding gedaan en nu ben ik trotse eigenaar van het certificaat Draagdoekconsulente II. En inmiddels heb ik al diverse bijscholingen gevolgd.
